رابطه موفقیت شغلی درونی و بیرونی پرستاران با تیپ های شخصیتی درونگرا و برونگرا

زمینه: موفقیت شغلی مفهومی ارزیابی­کننده و رابطه­ای است که بین پیشرفت کنونی فرد و ایده­آل­های آینده­اش در زمینه اشتغال وجود دارد. محققان نشان داده­اند ویژگی­های شخصیتی از عوامل اصلی پیش­بینی­کننده موفقیت و عملکرد مطلوب شغلی است. لذا هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط تیپ شخصیتی درونگرا و برونگرای پرستاران بیمارستان های خصوصی منتخب شهر تهران با موفقیت شغلی درونی و بیرونی آنان بود. روش ها: مطالعه از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه پژوهش پنج بیمارستان خصوصی تهران بوده و تعداد نمونه از طریق فرمول تعیین حجم نمونه کوکران 230 نفر محاسبه گردید. از هر بیمارستان متناسب با تعداد پرستاران شاغل، افراد به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه­های آزمون شخصیت آیزنک، موفقیت شغلی گل­پرور و قضوی و فرم مشخصات فردی جهت جمع­آوری داده­ها استفاده گردید. داده­ها با استفاده از نرم­افزار spss 19 و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تحلیل شد. یافته­ها: بین تیپ شخصیتی با موفقیت شغلی درونی و بیرونی پرستاران ارتباط معناداری وجود داشت. بین موفقیت شغلی درونی و بیرونی پرستاران و تیپ شخصیتی درونگرا رابطه منفی معناداری به دست آمد (به ترتیب 391/0-r=؛ 004/0sig= و 415/0-r=؛ 001/0sig=). ولی بین موفقیت شغلی درونی و بیرونی پرستاران و تیپ شخصیتی برونگرا (به­ترتیب 473/0r=؛ 001/0sig= و 545/0r=؛ 001/0sig=) رابطه مثبت معناداری مشاهده شد. نتیجه­گیری: ضروریست در برنامه­ریزی ها، تصمیمات و گزینش های تخصصی، به ارتباط بین موفقیت شغلی و عوامل مرتبط مانند شخصیت توجه شود، اما در کنار آن باید عوامل محیطی مطلوب و عوامل مؤثر و مداخله­گر مانند دانش ها، نگرش ها و مهارت های شناختی، هیجانی و رفتاری و همچنین سطح فعالیت، شرایط و موقعیت سازمان نیز لحاظ گردد.